Terapia HAL wymaga, aby pacjent potrafił wysłać sygnał z mózgu do nóg, żeby ruszyły. Bez tego się nie uda. Proszę pamiętać, iż HAL nie wykonuje ruchu za człowieka, egzoszkielet czeka na ‘rozkaz’.
CZĘŚĆ 2.
ETAP II – terapia HAL
Pan Piotr, codziennie, miał między 4 a 5h terapii (różnej), w soboty trenował ok 3h, w niedzielę był i jest zawsze dzień wolny i dla pacjentów, i dla fizjoterapeutów. Prawie codziennie Pacjent pracował również z jednym z naszych robotów, aby po ok. 3 miesiącach ciężkiej pracy wystartować z terapią HAL.
Pierwsze sesje, mając na sobie egzoszkielet Hal, są trudne – pacjent nie umie się jeszcze poruszać w robocie, niepewnie stawia nogi. Bezpieczeństwo zapewnia mu podwieszenie (pacjent chodził w specjalnej kamizelce do reedukacji chodu), które jednocześnie go odciąża. Po kilku sesjach kroki Pana Piotra były coraz pewniejsze a nogi zaczęły wracać do sprawności.
Terapia HAL ma na celu, aby nauczyć mózg wykorzystywać alternatywne drogi komunikacji z nogami, gdy ‘autostrada komunikacyjna’ w naszym rdzeniu kręgowym jest uszkodzona.
Ilość terapii HAL zależy od sprawności funkcjonalnej pacjenta, od planu terapii, który jest zawsze indywidualnie opracowywany i modyfikowany przez prowadzącego fizjoterapeutę. Dodatkowo, konsultacje z neurologiem lub/i lekarzami innych specjalizacji pozwalają na stały nadzór medyczny nad pacjentem.
Im bardziej sprawność pacjenta wraca, tym z początkowych 2- 3 sesji HAL w tygodniu, zwiększamy ilość terapii do 4 lub nawet 5-ciu tygodniowo. Pełen cykl terapeutyczny, zalecany przez twórców egzoszkieletu Hal, czyli japońską firmę Cyberdyne, to 60 sesji Hal. Oczywiście terapia manualna jest również cały czas stosowana. W ciągu jednego dnia pacjent może mieć do 5h terapii.
Etap III - wzmacnianie
W przypadku Pana Piotra 60 sesji Hal nie wystarczyło. Musieliśmy przedłużyć terapię, aby już w sposób bardziej ekstensywny pracować nad wytrzymałością i wzmocnieniem mięśni pacjenta. Etap wzmacniający to trzecia i ostatnia faza pracy pacjenta w naszej klinice.
Na tym etapie praca w robotycznym ubiorze to: chodzenie do przodu i do tyłu, przysiady, wspięcia, omijanie przeszkód, chodzenie po schodach w górę i w dół, itp. To także praca poza bieżnią - terapia HAL przeniosła się na korytarz (nasz długi korytarz to tzw. ‘ścieżka zdrowia’ podobnie jak długi, prosty chodnik idący wzdłuż kliniki, na zewnątrz). Proszę się nie martwić o bezpieczeństwo pacjenta, ponieważ w tej fazie pacjent nie chodzi sam w Hal-u. Wykorzystujemy tutaj albo ‘aktywne, sufitowe podwieszenie’ na korytarzu albo pacjent rozpoczyna chodzenie ‘po ścieżce zdrowia’ zaopatrzony w chodzik lub kule, oczywiście fizjoterapeuta jest zawsze obok.
Po 10 miesiącach w naszej Klinice, Pan Piotr zostawił wózek w naszej Klinice a sam wyszedł już na własnych nogach.
